Non siamo schiavi, siamo dinamite
Sono cose vecchie, dell’altro secolo. La miseria, che il progresso sembrava aver bandito dall’occidente, torna a far sentire i suoi morsi. I banchieri non si stanno ancora lanciando dalle finestre, ma le strade si stanno riempiendo di poveri. Fabbriche e negozi chiudono i battenti. Milioni di persone si ritrovano senza mezzi con cui affrontare il futuro. Avevano promesso che una vita trascorsa in ginocchio, fra un lavoro a beneficio di un padrone e un’obbedienza ai voleri del governo,avrebbe
assicurato perlomeno una quieta sopravvivenza. Ora è chiaro a tutti che si trattava di una menzogna.
Sono cose vecchie, dell’altro secolo. Le file davanti alle mense popolari si ingrossano. Nei supermercati il numero dei furti è in aumento costante. Si accatastano le procedure di pignoramento. E mentre in basso si cerca di non morire di fame, in alto si preparano al peggio, alla paventata esplosione sociale. Si assicura “tolleranza zero” per chi infrange la legge, si predispongono nuove strutture di detenzione per indigeni e migranti, soldati e “volontari” pattugliano i quartieri videosorvegliati. Vecchi o nuovi che siano, i poveri devono saperlo: morire di stenti o suicidarsi, solo questo sarà loro permesso.
Sono cose vecchie, dell’altro secolo. Oggi sempre più individui allungano le mani sulla ricchezza dove ce n’è in abbondanza. Alcuni hanno anche un sogno nel cuore, come quei due anarchici, Christos e Alfredo, che l’1 ottobre sono stati arrestati in Grecia per un colpo in una banca. Il primo l’ha rapinata, arma in pugno. Il secondo dicono che l’avrebbe aiutato, prendendo in consegna il denaro. I due anarchici, uno greco e l’altro italiano, ora si trovano dietro le sbarre. La prigione è il destino promesso a chi non si rassegna a crepare nella miseria, è il destino promesso ai nemici di ogni sfruttamento e di ogni autorità.
Sono cose vecchie, dell’altro secolo. Un’economia in pezzi, una disoccupazione alle stelle, il deterioramento delle condizioni di vita, una guerra fra poveri fomentata dai tirapiedi dei potenti, un razzismo che da strisciante si sta facendo galoppante, un pianeta minacciato dallo sviluppo tecnologico, gli Stati che alternano la carota della democrazia col bastone del totalitarismo...
In questo improvviso ritorno al passato c’è ancora qualcosa che manca. Che la dignità offesa scacci la disperazione e si trasformi in azione. Che la libertà cessi d’essere il diritto di obbedire all’autorità e torni ad essere la sfida ad ogni forma di potere.
Che il desiderio di vivere non si accontenti di quanto già esiste e vada all’assalto per strappare ciò che non è mai stato.
È una cosa vecchia, dell’altro secolo, l’insurrezione
Anarchici
***
Scarica questo manifesto en:
* formato A3 (JPEG)
* formato A2 (PDF)
***
lundi 16 novembre 2009
jeudi 12 novembre 2009
Nous ne sommes pas des esclaves, nous sommes de la dynamite
NOUS NE SOMMES PAS DES ESCLAVES, NOUS SOMMES DE LA DYNAMITE
Ce sont de vieilles histoires, d’un autre siècle. La misère, que le progrès semblait avoir bannie de l’Occident, assène de nouveau ses morsures. Les banquiers ne se jettent pas encore par la fenêtre, mais les rues se remplissent de pauvres. Les usines et les commerces ferment leurs portes. Des millions de gens n’ont plus les moyens d’affronter l’avenir. On leur avait pourtant promis qu’une vie entière passée à genoux, entre un travail au profit d’un patron et l’obéissance aux exigences du gouvernement, leur assurerait pour le moins une survie tranquille. Aujourd’hui, il est clair pour tout le monde qu’il s’agissait d’un mensonge.
Ce sont de vieilles histoires, d’un autre siècle. Les queues s’allongent devant les soupes populaires. Le nombre de vols dans les supermarchés augmente constamment. Les saisies judiciaires se multiplient. Et tandis qu’en bas on cherche à ne pas crever de faim, en haut ils se préparent au pire, à l’explosion sociale tant redoutée. On promet d’appliquer la « tolérance zéro » à ceux qui transgressent la loi, on construit de nouvelles prisons et centres de rétention, on place les quartiers sous vidéosurveillance, on les militarise, et surtout lorsque la rage commence à sévir. Qu’ils soient anciens ou nouveaux, les pauvres doivent savoir que mourir de privations ou se suicider sera le seul choix qui leur sera concédé.
Ce sont de vieilles histoires, d’un autre siècle. Aujourd’hui, de plus en plus d’individus vont chercher l’argent là où il se trouve en abondance. Certains ont également un rêve qui leur colle à la peau, comme ces deux anarchistes, Christos et Alfredo, arrêtés le 1er octobre en Grèce après une attaque de banque. Le premier l’a braquée, arme à la main. On prétend que le deuxième l’aurait aidé en recelant le butin. Ces deux anarchistes, l’un grec et l’autre italien, se trouvent maintenant derrière les barreaux. La prison est le destin promis à ceux qui ne se résignent pas à crever dans la misère, c’est le destin promis aux ennemis de l’exploitation et de l’autorité.
Ce sont de vieilles histoires, d’un autre siècle. Une économie en difficulté, un chômage endémique, la détérioration des conditions de vie, une guerre entre pauvres fomentée par les larbins des puissants, les nationalismes, les religions et les racismes qui gagnent du terrain, une planète menacée par le développement technologique, les Etats qui combinent aussi bien la carotte de la démocratie que le bâton du totalitarisme…
Dans ce retour improvisé vers le passé, il manque encore quelque chose. Que la dignité salie chasse le désespoir et se transforme en actes. Que la liberté cesse d’être le droit d’obéir à l’autorité et redevienne un affront envers n’importe quelle forme de pouvoir.
Que le désir de vivre ne se contente pas de ce qui existe déjà mais parte à l’assaut pour arracher ce qui n’a jamais été.
Ce sont de vieilles Histoires, d’un autre siècle, l’insurrection
Des anarchistes
Vous pouvez télécharger cette affiche:
* en format A2 (PDF)
Ce sont de vieilles histoires, d’un autre siècle. La misère, que le progrès semblait avoir bannie de l’Occident, assène de nouveau ses morsures. Les banquiers ne se jettent pas encore par la fenêtre, mais les rues se remplissent de pauvres. Les usines et les commerces ferment leurs portes. Des millions de gens n’ont plus les moyens d’affronter l’avenir. On leur avait pourtant promis qu’une vie entière passée à genoux, entre un travail au profit d’un patron et l’obéissance aux exigences du gouvernement, leur assurerait pour le moins une survie tranquille. Aujourd’hui, il est clair pour tout le monde qu’il s’agissait d’un mensonge.
Ce sont de vieilles histoires, d’un autre siècle. Les queues s’allongent devant les soupes populaires. Le nombre de vols dans les supermarchés augmente constamment. Les saisies judiciaires se multiplient. Et tandis qu’en bas on cherche à ne pas crever de faim, en haut ils se préparent au pire, à l’explosion sociale tant redoutée. On promet d’appliquer la « tolérance zéro » à ceux qui transgressent la loi, on construit de nouvelles prisons et centres de rétention, on place les quartiers sous vidéosurveillance, on les militarise, et surtout lorsque la rage commence à sévir. Qu’ils soient anciens ou nouveaux, les pauvres doivent savoir que mourir de privations ou se suicider sera le seul choix qui leur sera concédé.
Ce sont de vieilles histoires, d’un autre siècle. Aujourd’hui, de plus en plus d’individus vont chercher l’argent là où il se trouve en abondance. Certains ont également un rêve qui leur colle à la peau, comme ces deux anarchistes, Christos et Alfredo, arrêtés le 1er octobre en Grèce après une attaque de banque. Le premier l’a braquée, arme à la main. On prétend que le deuxième l’aurait aidé en recelant le butin. Ces deux anarchistes, l’un grec et l’autre italien, se trouvent maintenant derrière les barreaux. La prison est le destin promis à ceux qui ne se résignent pas à crever dans la misère, c’est le destin promis aux ennemis de l’exploitation et de l’autorité.
Ce sont de vieilles histoires, d’un autre siècle. Une économie en difficulté, un chômage endémique, la détérioration des conditions de vie, une guerre entre pauvres fomentée par les larbins des puissants, les nationalismes, les religions et les racismes qui gagnent du terrain, une planète menacée par le développement technologique, les Etats qui combinent aussi bien la carotte de la démocratie que le bâton du totalitarisme…
Dans ce retour improvisé vers le passé, il manque encore quelque chose. Que la dignité salie chasse le désespoir et se transforme en actes. Que la liberté cesse d’être le droit d’obéir à l’autorité et redevienne un affront envers n’importe quelle forme de pouvoir.
Que le désir de vivre ne se contente pas de ce qui existe déjà mais parte à l’assaut pour arracher ce qui n’a jamais été.
Ce sont de vieilles Histoires, d’un autre siècle, l’insurrection
Des anarchistes
Vous pouvez télécharger cette affiche:
* en format A2 (PDF)
mardi 10 novembre 2009
Wir sind keine Sklaven, wir sind Dynamit
WIR SIND KEINE SKLAVEN, WIR SIND DYNAMIT
Es sind alte Angelegenheiten, aus dem letzten Jahrhundert. Das Elend schien im Westen durch den Fortschritt verbannt, doch lässt es nun erneut seine Klauen ausfahren. Zwar springen Bankiers noch nicht aus den Fenstern, die Strassen jedoch füllen sich mit Armen. Fabriken und Betriebe schliessen ihre Tore. Millionen von Menschen verfügen nicht mehr über die Mittel um der Zukunft entgegen zu treten. Es wurde ihnen versprochen, dass ein auf den Knien verbrachtes Leben, zwischen einer Arbeit zum Vorteil eines Chefs und dem Gehorsam gegenüber dem Willen der Autorität, ein zumindest ruhiges Überleben garantieren würde. Inzwischen ist es für einen jeden deutlich, dass dies eine Lüge war.
Es sind alte Angelegenheiten, aus dem letzten Jahrhundert. Die Reihen an den Essensausgaben schwellen an. Die Anzahl der Diebstähle in den Supermärkten steigt konstant. Immer mehr Menschen geraten in die Mühlen der Justiz. Und während man unten versucht, nicht an Hunger zu sterben, bereiten sie sich oben auf das Schlimmste vor, auf die gefürchtete soziale Explosion. Es gilt eine 'Nulltoleranz'-Politik für jeden der das Gesetz bricht, sie bauen neue Gefängnisse für Einheimische und Migranten, die videoüberwachten Stadtviertel werden militarisiert, ob nun permanent oder in Momenten wenn die Wut zu rasen anfängt. Die Armen müssen es wissen: einzig entbehrungserfülltes Sterben oder Selbstmord wird ihnen zugestanden.
Es sind alte Angelegenheiten, aus dem letzten Jahrhundert. Heutzutage strecken immer mehr Individuen ihre Hände nach den Orten aus, wo der Reichtum sich in Überfluss befindet. Einige davon tragen auch einen Traum in ihrem Herzen, wie die zwei Anarchisten, Christos und Alfredo, die am 1. Oktober nach einem Banküberfall in Griechenland verhaftet wurden. Der erste hat die Bank bewaffnet überfallen. Sie sagen, dass der zweite ihm geholfen hat, indem er die Beute sicher stellte. Diese zwei Anarchisten, der eine aus Griechenland, der andere aus Italien, sitzen derzeit hinter Gitter. Das Gefängnis ist das zugesicherte Schicksal für jene, die sich nicht damit abfinden im Elend zu krepieren, die Zukunftsverheissung für die Feinde aller Ausbeutung und Autorität.
Es sind alte Angelegenheiten, aus dem letzten Jahrhundert. Eine in Trümmer liegende Ökonomie, Arbeitslosigkeit ohne Ende, Verschlechterung der Lebensumstände, einen durch die Folterknechte der Mächtigen geschürten Krieg zwischen den Armen, einen sich vom schleichenden Gang in den vollen Galopp bewegenden Rassismus, ein durch die technologische Entwicklung bedrohter Planet, Staaten, die den honigsüssen Lauf der Demokratie durch den Essig des Totalitarismus eintauschen...
In dieser improvisierten Rückkehr in die Vergangenheit, fehlt nur noch etwas: die beleidigte Würde, die die Verzweiflung verjagt und sich in Aktion umwandelt. Die Freiheit, die aufhört das Recht zu sein der Autorität Gehorsam zu leisten und erneut allen Formen der Macht zu trotzen beginnt.
Dass das Verlangen um zu leben, sich nicht mit dem bereits Bestehenden zufrieden gibt und gegen den Stand der Dinge zum Angriff übergeht, für etwas das es noch nie gegeben hat.
Es ist eine alte Angelegenheit, aus dem letzten Jahrhundert- der Aufstand.
Anarchisten
***
Dowload auf Deutsch:
- A2-format (PDF)
Es sind alte Angelegenheiten, aus dem letzten Jahrhundert. Das Elend schien im Westen durch den Fortschritt verbannt, doch lässt es nun erneut seine Klauen ausfahren. Zwar springen Bankiers noch nicht aus den Fenstern, die Strassen jedoch füllen sich mit Armen. Fabriken und Betriebe schliessen ihre Tore. Millionen von Menschen verfügen nicht mehr über die Mittel um der Zukunft entgegen zu treten. Es wurde ihnen versprochen, dass ein auf den Knien verbrachtes Leben, zwischen einer Arbeit zum Vorteil eines Chefs und dem Gehorsam gegenüber dem Willen der Autorität, ein zumindest ruhiges Überleben garantieren würde. Inzwischen ist es für einen jeden deutlich, dass dies eine Lüge war.
Es sind alte Angelegenheiten, aus dem letzten Jahrhundert. Die Reihen an den Essensausgaben schwellen an. Die Anzahl der Diebstähle in den Supermärkten steigt konstant. Immer mehr Menschen geraten in die Mühlen der Justiz. Und während man unten versucht, nicht an Hunger zu sterben, bereiten sie sich oben auf das Schlimmste vor, auf die gefürchtete soziale Explosion. Es gilt eine 'Nulltoleranz'-Politik für jeden der das Gesetz bricht, sie bauen neue Gefängnisse für Einheimische und Migranten, die videoüberwachten Stadtviertel werden militarisiert, ob nun permanent oder in Momenten wenn die Wut zu rasen anfängt. Die Armen müssen es wissen: einzig entbehrungserfülltes Sterben oder Selbstmord wird ihnen zugestanden.
Es sind alte Angelegenheiten, aus dem letzten Jahrhundert. Heutzutage strecken immer mehr Individuen ihre Hände nach den Orten aus, wo der Reichtum sich in Überfluss befindet. Einige davon tragen auch einen Traum in ihrem Herzen, wie die zwei Anarchisten, Christos und Alfredo, die am 1. Oktober nach einem Banküberfall in Griechenland verhaftet wurden. Der erste hat die Bank bewaffnet überfallen. Sie sagen, dass der zweite ihm geholfen hat, indem er die Beute sicher stellte. Diese zwei Anarchisten, der eine aus Griechenland, der andere aus Italien, sitzen derzeit hinter Gitter. Das Gefängnis ist das zugesicherte Schicksal für jene, die sich nicht damit abfinden im Elend zu krepieren, die Zukunftsverheissung für die Feinde aller Ausbeutung und Autorität.
Es sind alte Angelegenheiten, aus dem letzten Jahrhundert. Eine in Trümmer liegende Ökonomie, Arbeitslosigkeit ohne Ende, Verschlechterung der Lebensumstände, einen durch die Folterknechte der Mächtigen geschürten Krieg zwischen den Armen, einen sich vom schleichenden Gang in den vollen Galopp bewegenden Rassismus, ein durch die technologische Entwicklung bedrohter Planet, Staaten, die den honigsüssen Lauf der Demokratie durch den Essig des Totalitarismus eintauschen...
In dieser improvisierten Rückkehr in die Vergangenheit, fehlt nur noch etwas: die beleidigte Würde, die die Verzweiflung verjagt und sich in Aktion umwandelt. Die Freiheit, die aufhört das Recht zu sein der Autorität Gehorsam zu leisten und erneut allen Formen der Macht zu trotzen beginnt.
Dass das Verlangen um zu leben, sich nicht mit dem bereits Bestehenden zufrieden gibt und gegen den Stand der Dinge zum Angriff übergeht, für etwas das es noch nie gegeben hat.
Es ist eine alte Angelegenheit, aus dem letzten Jahrhundert- der Aufstand.
Anarchisten
***
Dowload auf Deutsch:
- A2-format (PDF)
vendredi 6 novembre 2009
Мы не рабы, мы взрывное устройство!
Мы не рабы, мы взрывное устройство!
Распространяющаяся бедность, которую казалось бы выдворили с Запада, возвращается, чтобы вновь показать свои зубы. Банкиры ещё не выпрыгивают из окон, но бедняки заполняют улицы. Фабрики и магазины закрываются. Миллионы людей смотрят на будущее безо всякой надежды. Им пообещали, что жизнь проведённая на коленях, за работой, на которой наживается босс и повиновением желаниям правительства в конце концов обеспечит молчаливое выживание. Теперь то, что это было ложью ясно для всех.
В бесплатных столовых для нуждающихся не хватает еды. Воровство в магазинах неуклонно растёт. Возрастают случаи лишения права пользования имуществом или права выкупа заложенного имущества. И пока те, кто находится на дне пытаются не умереть с голода, те, что наверху готовятся к худшему - общественному бунту. "Нулевая терпимость" гарантирована всем, кто нарушает закон; новые структуры для содержания под арестом готовятся для коренных жителей и иммигрантов; солдаты и "добровольцы" патрулируют районы, которые находятся под видеонаблюдением. И молодые, и старые бедняки должны знать: умереть от голода или покончить с собой - единственные возможные варианты выбора для них.
Сегодня всё больше и больше людей пытаются достать побольше денег там, где их всегда много. Некоторые даже осуществляют мечты, как два анархиста, Кристос и Альфредо, которые были арестованы в Греции 1 октября за ограбление банка. Кристос грабил банк под угрозой применения оружия. Альфредо, как говорят, помогал ему, забирая деньги на раздаче. Сейчас двое анархистов, один грек, другой итальянец, за решёткой. Тюрьма - это судьба для всех, кто не намерен умереть в нищете, для всех тех, кто противостоит эксплуатации и авторитету.
Расшатанная экономика, быстрый рост безработицы, ухудшение условий жизни, война между бедняками, разжигаемая сторонниками власти, расизм,распространяющийся с невероятной скоростью, планета, находящая под угрозой вследствие технического прогресса, государственная власть, чередующая то пряник в виде демократии, то кнут тоталитаризма...
В этом возвращении в прошлое, всё же есть нечто упущенное: униженное достоинство, которое распаляет безысходность, трансформируя её в действие; свобода, которая перестаёт быть правом повиноваться авторитету и снова становится вызовом любой форме власти; желание жить той жизнью, которая не соответствует тому, что существует и попытка захватить то, чего никогда не было.
Это старая вещь из прошлого века:
восстание.
Анархисты
Download poster in Russian:
* A2-format (PDF)
Распространяющаяся бедность, которую казалось бы выдворили с Запада, возвращается, чтобы вновь показать свои зубы. Банкиры ещё не выпрыгивают из окон, но бедняки заполняют улицы. Фабрики и магазины закрываются. Миллионы людей смотрят на будущее безо всякой надежды. Им пообещали, что жизнь проведённая на коленях, за работой, на которой наживается босс и повиновением желаниям правительства в конце концов обеспечит молчаливое выживание. Теперь то, что это было ложью ясно для всех.
В бесплатных столовых для нуждающихся не хватает еды. Воровство в магазинах неуклонно растёт. Возрастают случаи лишения права пользования имуществом или права выкупа заложенного имущества. И пока те, кто находится на дне пытаются не умереть с голода, те, что наверху готовятся к худшему - общественному бунту. "Нулевая терпимость" гарантирована всем, кто нарушает закон; новые структуры для содержания под арестом готовятся для коренных жителей и иммигрантов; солдаты и "добровольцы" патрулируют районы, которые находятся под видеонаблюдением. И молодые, и старые бедняки должны знать: умереть от голода или покончить с собой - единственные возможные варианты выбора для них.
Сегодня всё больше и больше людей пытаются достать побольше денег там, где их всегда много. Некоторые даже осуществляют мечты, как два анархиста, Кристос и Альфредо, которые были арестованы в Греции 1 октября за ограбление банка. Кристос грабил банк под угрозой применения оружия. Альфредо, как говорят, помогал ему, забирая деньги на раздаче. Сейчас двое анархистов, один грек, другой итальянец, за решёткой. Тюрьма - это судьба для всех, кто не намерен умереть в нищете, для всех тех, кто противостоит эксплуатации и авторитету.
Расшатанная экономика, быстрый рост безработицы, ухудшение условий жизни, война между бедняками, разжигаемая сторонниками власти, расизм,распространяющийся с невероятной скоростью, планета, находящая под угрозой вследствие технического прогресса, государственная власть, чередующая то пряник в виде демократии, то кнут тоталитаризма...
В этом возвращении в прошлое, всё же есть нечто упущенное: униженное достоинство, которое распаляет безысходность, трансформируя её в действие; свобода, которая перестаёт быть правом повиноваться авторитету и снова становится вызовом любой форме власти; желание жить той жизнью, которая не соответствует тому, что существует и попытка захватить то, чего никогда не было.
Это старая вещь из прошлого века:
восстание.
Анархисты
Download poster in Russian:
* A2-format (PDF)
We are not slaves, we are dynamite
WE ARE NOT SLAVES, WE ARE DYNAMITE
They are old things, from another century. Poverty, which progress seemed to have banished from the West, comes back to make us feel its bite. Bankers aren’t jumping from windows yet, but the poor are filling the streets. Factories and shops close their doors. Millions of people find themselves with no means for facing the future. They were promised that a life passed on their knees, between a job that profited a boss and obedience to the will of the government would at least ensure a quiet survival for them. Now it’s clear to all that this was a lie.
They are old things, from another century. The lines are swelling in front of soup kitchens. The number of thefts in supermarkets is constantly growing. Foreclosure proceedings pile up. And while those on the bottom try not to die of hunger, those on top prepare for the worst, for the feared social explosion. “Zero tolerance” is guaranteed for anyone who breaks the law; new structures of detention are being prepared for natives and immigrants; soldiers and “volunteers” patrol neighborhoods that are under video surveillance. The old and new poor have to know: dying of privation or suicide, these are the only choices permitted to them.
They are old things, from another century. Today, more and more people are reaching out to grab wealth from the places where it exists in abundance. Some even have a dream in their heart, like the two anarchists, Christos and Alfredo, who were arrested in Greece on October 1 for a bank robbery. Christos robbed the bank at gunpoint. They claim that Alfredo aided him, taking the money on delivery. Now the two anarchists, one Greek and one Italian, are behind bars. Prison is the fate promised to anyone who isn’t resigned to dying in misery, the fate promised to the enemies of all exploitation and authority.
They are old things, from another century. A shattered economy, skyrocketing unemployment, the deterioration of living conditions, a war among the poor fomented by the powerful henchmen, racism speeding up from a mere creep to a gallop, a planet threatened by technological development, States alternating the carrot of democracy with the stick of totalitarianism…
In this sudden return to the past, there is still something missing: the offended dignity that drives desperation away, transforming it into action; the freedom that stops being the right to obey authority and goes back to being the challenge to every form of power; the desire to live that isn’t satisfied with what exists and mounts an assault to snatch what has never been.
IT’S AN OLD THING, FROM ANOTHER CENTURY: INSURRECTION
Anarchists
***
Download the poster in:
* A2-format (PDF) - English version
* A2-format (PDF) - American version
***
They are old things, from another century. Poverty, which progress seemed to have banished from the West, comes back to make us feel its bite. Bankers aren’t jumping from windows yet, but the poor are filling the streets. Factories and shops close their doors. Millions of people find themselves with no means for facing the future. They were promised that a life passed on their knees, between a job that profited a boss and obedience to the will of the government would at least ensure a quiet survival for them. Now it’s clear to all that this was a lie.
They are old things, from another century. The lines are swelling in front of soup kitchens. The number of thefts in supermarkets is constantly growing. Foreclosure proceedings pile up. And while those on the bottom try not to die of hunger, those on top prepare for the worst, for the feared social explosion. “Zero tolerance” is guaranteed for anyone who breaks the law; new structures of detention are being prepared for natives and immigrants; soldiers and “volunteers” patrol neighborhoods that are under video surveillance. The old and new poor have to know: dying of privation or suicide, these are the only choices permitted to them.
They are old things, from another century. Today, more and more people are reaching out to grab wealth from the places where it exists in abundance. Some even have a dream in their heart, like the two anarchists, Christos and Alfredo, who were arrested in Greece on October 1 for a bank robbery. Christos robbed the bank at gunpoint. They claim that Alfredo aided him, taking the money on delivery. Now the two anarchists, one Greek and one Italian, are behind bars. Prison is the fate promised to anyone who isn’t resigned to dying in misery, the fate promised to the enemies of all exploitation and authority.
They are old things, from another century. A shattered economy, skyrocketing unemployment, the deterioration of living conditions, a war among the poor fomented by the powerful henchmen, racism speeding up from a mere creep to a gallop, a planet threatened by technological development, States alternating the carrot of democracy with the stick of totalitarianism…
In this sudden return to the past, there is still something missing: the offended dignity that drives desperation away, transforming it into action; the freedom that stops being the right to obey authority and goes back to being the challenge to every form of power; the desire to live that isn’t satisfied with what exists and mounts an assault to snatch what has never been.
IT’S AN OLD THING, FROM ANOTHER CENTURY: INSURRECTION
Anarchists
***
Download the poster in:
* A2-format (PDF) - English version
* A2-format (PDF) - American version
***
No somos esclavos, somos dinamita
NO SOMOS ESCLAVOS, SOMOS DINAMITA
Son cosas pasadas, de otro siglo. La miseria, que el progreso parecía haber desterrado de occidente, vuelve a hacer sentir sus mordeduras. Los banqueros todavía no se están tirando desde sus ventanas, pero las calles se están llenando de pobres. Fábricas y empresas cierran sus puertas. Millones de personas se encuentran sin medios con los que afrontar el futuro. Habían prometido que una vida transcurrida de rodillas, entre un trabajo a beneficio de un patrón y una obediencia a las voluntades del gobierno, habría asegurado por lo menos una tranquila supervivencia. Ahora está claro para todos que se trataba de una mentira.
Son cosas pasadas, de otro siglo. Las colas frente a los comedores populares crecen. En los supermercados el número de hurtos va en constante aumento. Se apilan los causas por endeudamiento. Y mientras que abajo se intenta no morir de hambre, arriba se preparan para lo peor, para la temible explosión social. Se asegura la “tolerancia cero” para los que infringen la ley, se predisponen nuevas prisiones y centros de internamiento. La videovigilancia y la militarización de los barrios va en aumento. Sean viejos o nuevos, los pobres deben tenerlo claro: morir de escasez o suicidarse, sólo esto les está permitido.
Son cosas pasadas, de otro siglo. Hoy, cada vez más individuos ponen sus manos allí donde la riqueza se encuentra en abundancia. Algunos tienen también un sueño en su corazón, como aquellos dos anarquistas, Christos y Alfredo, que fueron detenidos el 1 de octubre en Grecia por un atraco a un banco. El primero, lo ha atracado arma en mano. El segundo, dicen que lo habría ayudado, guardando el dinero. Los dos anarquistas, uno griego y el otro italiano ahora se encuentran tras los barrotes. La prisión es el destino prometido a quien no se resigna a morir en la miseria y el destino prometido a los enemigos de toda explotación y de toda autoridad.
Son cosas pasadas, de otro siglo. Una economía hecha añicos, un desempleo astronómico, el deterioro de las condiciones de vida, una guerra entre pobres fomentada por los secuaces de los poderosos, un racismo que de latente se está convertiendo en galopante, un planeta amenazado por el desarrollo tecnológico, los Estados que alternan la zanahoria de la democracia con el palo del totalitarismo...
En este retorno imprevisto al pasado falta todavía algo. Que la dignidad ofendida ahuyente la desesperación y se transforme en acción. Que la libertad deje de ser el derecho a obedecer y vuelva a ser el desafio a toda forma de poder. Que el deseo de vivir no se conforme con lo que ya existe y vaya al asalto para arrebatar lo que nunca ha sido.
Es una cosa pasada, de otro siglo, la insurrección
Anarquistas
***
Descargar el cartel:
*en formato A2 (PDF)
Son cosas pasadas, de otro siglo. La miseria, que el progreso parecía haber desterrado de occidente, vuelve a hacer sentir sus mordeduras. Los banqueros todavía no se están tirando desde sus ventanas, pero las calles se están llenando de pobres. Fábricas y empresas cierran sus puertas. Millones de personas se encuentran sin medios con los que afrontar el futuro. Habían prometido que una vida transcurrida de rodillas, entre un trabajo a beneficio de un patrón y una obediencia a las voluntades del gobierno, habría asegurado por lo menos una tranquila supervivencia. Ahora está claro para todos que se trataba de una mentira.
Son cosas pasadas, de otro siglo. Las colas frente a los comedores populares crecen. En los supermercados el número de hurtos va en constante aumento. Se apilan los causas por endeudamiento. Y mientras que abajo se intenta no morir de hambre, arriba se preparan para lo peor, para la temible explosión social. Se asegura la “tolerancia cero” para los que infringen la ley, se predisponen nuevas prisiones y centros de internamiento. La videovigilancia y la militarización de los barrios va en aumento. Sean viejos o nuevos, los pobres deben tenerlo claro: morir de escasez o suicidarse, sólo esto les está permitido.
Son cosas pasadas, de otro siglo. Hoy, cada vez más individuos ponen sus manos allí donde la riqueza se encuentra en abundancia. Algunos tienen también un sueño en su corazón, como aquellos dos anarquistas, Christos y Alfredo, que fueron detenidos el 1 de octubre en Grecia por un atraco a un banco. El primero, lo ha atracado arma en mano. El segundo, dicen que lo habría ayudado, guardando el dinero. Los dos anarquistas, uno griego y el otro italiano ahora se encuentran tras los barrotes. La prisión es el destino prometido a quien no se resigna a morir en la miseria y el destino prometido a los enemigos de toda explotación y de toda autoridad.
Son cosas pasadas, de otro siglo. Una economía hecha añicos, un desempleo astronómico, el deterioro de las condiciones de vida, una guerra entre pobres fomentada por los secuaces de los poderosos, un racismo que de latente se está convertiendo en galopante, un planeta amenazado por el desarrollo tecnológico, los Estados que alternan la zanahoria de la democracia con el palo del totalitarismo...
En este retorno imprevisto al pasado falta todavía algo. Que la dignidad ofendida ahuyente la desesperación y se transforme en acción. Que la libertad deje de ser el derecho a obedecer y vuelva a ser el desafio a toda forma de poder. Que el deseo de vivir no se conforme con lo que ya existe y vaya al asalto para arrebatar lo que nunca ha sido.
Es una cosa pasada, de otro siglo, la insurrección
Anarquistas
***
Descargar el cartel:
*en formato A2 (PDF)
Wij zijn geen slaven, wij zijn dynamiet
Wij zijn geen slaven, wij zijn dynamiet
Het zijn oude kwesties, van de vorige eeuw. De ellende leek uit het Westen verbannen door de vooruitgang, maar opnieuw doet ze haar klauwen voelen. Bankiers springen nog niet uit het raam, maar de straten vullen zich met armen. Fabrieken en bedrijven sluiten hun deuren. Miljoenen mensen hebben geen middelen meer om de toekomst tegemoet te gaan. Er was hen beloofd dat een leven geknield doorlopen tussen een job ten voordele van een baas en een gehoorzaamheid aan de wil van de autoriteit, op z’n minst een rustig overleven verzekerde. Nu is het voor iedereen duidelijk dat dit een leugen was.
Het zijn oude kwesties, van de vorige eeuw. De riijen aan de voedselbedelingen zwellen aan. In de supermarkten stijgt het aantal diefstallen voortdurend. De juridische beslagleggingen raken alsmaar meer mensen. En terwijl men aan de onderkant probeert niet om te komen van de honger, bereiden ze zich van boven op het ergste voor, op de gevreesde sociale explosie. Ze voeren een ‘zerotolerantie’-beleid tegen iedereen die de wet breekt, ze bouwen nieuwe gevangenissen en deportatiekampen, de wijken onder videobewaking worden gemilitariseerd, permanent of vliegensvlug wanneer de woede er begint te razen. De armen moeten het weten: alleen sterven van ontbering of zelfmoord zal hen toegestaan worden.
Het zijn oude kwesties, van de vorige eeuw. Vandaag strekken alsmaar meer individuen hun handen uit naar daar waar de rijkdom zich in overvloed bevindt. Sommigen hebben ook een droom in hun hart, zoals die twee anarchisten, Christos en Alfredo, die op 1 oktober in Griekenland gearresteerd werden na een bankoverval. De eerste heeft de bank gewapenderhand overvallen. Ze zeggen dat de tweede hem geholpen heeft door de buit veilig te stellen. Deze twee anarchisten, de ene uit Griekenland en de andere uit Italië, zitten momenteel achter de tralies. De gevangenis is het beloofde lot voor hen die zich niet neerleggen bij het creperen in ellende, het is de toekomstbelofte voor de vijanden van alle uitbuiting en alle autoriteit.
Het zijn oude kwesties, van de vorige eeuw. Een economie aan stukken, een werkloosheid die tot aan de sterren reikt, een verslechtering van de levensomstandigheden, een oorlog tussen armen die aangewakkerd wordt door de beulsknechten van de machtigen, een racisme dat van sluikend in volle galop aan het gaan is, een planeet die bedreigd wordt door de technologische ontwikkeling, de Staten die de zoete stroop van de democratie afwisselen met het azijn van het totalitarisme...
Er ontbreekt nog iets in deze geïmproviseerde terugkeer naar het verleden: dat de beledigde waardigheid de wanhoop verjaagt en zich omzet in actie. Dat de vrijheid ophoudt het recht tot gehoorzamen aan de autoriteit te zijn en opnieuw de trotsering wordt van alle vormen van macht. Dat het verlangen om te leven zich niet tevreden stelt met hetgeen reeds bestaat en ten aanval gaat om te ontrukken wat nooit bestaan heeft.
Het is een oude kwestie, van de vorige eeuw, de opstand.
Anarchisten
***
Download de affiche in:
in A2-formaat (PDF)
Het zijn oude kwesties, van de vorige eeuw. De ellende leek uit het Westen verbannen door de vooruitgang, maar opnieuw doet ze haar klauwen voelen. Bankiers springen nog niet uit het raam, maar de straten vullen zich met armen. Fabrieken en bedrijven sluiten hun deuren. Miljoenen mensen hebben geen middelen meer om de toekomst tegemoet te gaan. Er was hen beloofd dat een leven geknield doorlopen tussen een job ten voordele van een baas en een gehoorzaamheid aan de wil van de autoriteit, op z’n minst een rustig overleven verzekerde. Nu is het voor iedereen duidelijk dat dit een leugen was.
Het zijn oude kwesties, van de vorige eeuw. De riijen aan de voedselbedelingen zwellen aan. In de supermarkten stijgt het aantal diefstallen voortdurend. De juridische beslagleggingen raken alsmaar meer mensen. En terwijl men aan de onderkant probeert niet om te komen van de honger, bereiden ze zich van boven op het ergste voor, op de gevreesde sociale explosie. Ze voeren een ‘zerotolerantie’-beleid tegen iedereen die de wet breekt, ze bouwen nieuwe gevangenissen en deportatiekampen, de wijken onder videobewaking worden gemilitariseerd, permanent of vliegensvlug wanneer de woede er begint te razen. De armen moeten het weten: alleen sterven van ontbering of zelfmoord zal hen toegestaan worden.
Het zijn oude kwesties, van de vorige eeuw. Vandaag strekken alsmaar meer individuen hun handen uit naar daar waar de rijkdom zich in overvloed bevindt. Sommigen hebben ook een droom in hun hart, zoals die twee anarchisten, Christos en Alfredo, die op 1 oktober in Griekenland gearresteerd werden na een bankoverval. De eerste heeft de bank gewapenderhand overvallen. Ze zeggen dat de tweede hem geholpen heeft door de buit veilig te stellen. Deze twee anarchisten, de ene uit Griekenland en de andere uit Italië, zitten momenteel achter de tralies. De gevangenis is het beloofde lot voor hen die zich niet neerleggen bij het creperen in ellende, het is de toekomstbelofte voor de vijanden van alle uitbuiting en alle autoriteit.
Het zijn oude kwesties, van de vorige eeuw. Een economie aan stukken, een werkloosheid die tot aan de sterren reikt, een verslechtering van de levensomstandigheden, een oorlog tussen armen die aangewakkerd wordt door de beulsknechten van de machtigen, een racisme dat van sluikend in volle galop aan het gaan is, een planeet die bedreigd wordt door de technologische ontwikkeling, de Staten die de zoete stroop van de democratie afwisselen met het azijn van het totalitarisme...
Er ontbreekt nog iets in deze geïmproviseerde terugkeer naar het verleden: dat de beledigde waardigheid de wanhoop verjaagt en zich omzet in actie. Dat de vrijheid ophoudt het recht tot gehoorzamen aan de autoriteit te zijn en opnieuw de trotsering wordt van alle vormen van macht. Dat het verlangen om te leven zich niet tevreden stelt met hetgeen reeds bestaat en ten aanval gaat om te ontrukken wat nooit bestaan heeft.
Het is een oude kwestie, van de vorige eeuw, de opstand.
Anarchisten
***
Download de affiche in:
in A2-formaat (PDF)
Inscription à :
Articles (Atom)
